ŠTA JE PRAVOSLAVLJE I KAKO JE NASTALO!

Pravoslavlje ili ortodoksija je jedno od glavnih ogranaka hršćanstva.

Termin pravoslavna ili ortodoksna za veru i Crkvu koristio se na hršćanskom istoku da bi označio pristajanje uz pravoverno hršćanstvo i odbacivanje hereza. Kulturalni i politički antagonizam između Rima i Carigrada, politika bizantskih careva gde su se neretko oni postavljali kao konačni arbitri u verskim pitanjima (cezaropapizam), razlike u obredima, jeziku, crkvenoj disciplini (primera radi u pitanju celibata za sveštenike koji nisu redovnici) td. doveli su do privremenog (864. – 868.) te konačnog (1054.) razilaženja pravoslavlja i zapadne Crkve.

Za razliku od Katoličke crkve, pravoslavlje je razvilo nacionalne i državne autokefalne crkve, tj. takve koje same biraju svoje vodstvo, te danas u pravoslavlju postoji petnaest nezavisnih, tj. autokefalnih crkava kojima druge pravoslavne crkve priznaju taj status, te još neke – primera radi Makedonska pravoslavna crkva i Crnogorska pravoslavna crkva - koje traže takvo priznanje. Na čelu svake od njih stoji patrijarh ili arhiepiskop te arhijerejski sabor ili zbor svih episkopa. Najugledniji je Carigradski patrijarh koji nosi titulu Ekumenskog patrijarha. Svaka pravoslavna eutokefalna crkva deli se na eparhije kojima upravlja episkop, a sama eparhija se deli na parohije kojima upravlja paroh. Stare istočne patrijaršije, Jerusalemska, Antiohijska i Aleksandrijska, gube u 7. veku širenjem islama svoje dotadašnje značenje, ali i nadalje postoje, a stari značaj im novije pravoslavne crkve ipak protokolarno priznaju. Pravoslavlje se iz Bizanta širi na Jugoistočnu Europu, Istočnu Evropu, Armeniju i Gruziju.

Danas u svetu ima preko 220 miliona pravoslavaca.